آشنایی با ساز ترومبون
ترومبون یک ساز موسیقی در خانواده سازهای بادی برنجی است.مانند سایر سازهای برنجی، صدا هنگامی که لب‌های نوازنده روی قسمت مجرای ورودی قرار می‌گیرد، با فشار هوا باعث لرزش ستون های هوایی در داخل ساز می شود، تولید می‌شود. برخلاف اکثر سازهای بادی برنجی دیگر که دارای دریچه‌هایی (سوپاپ) هستند. با فشار دادن آنها، صدای ساز تغییر می‌کند.
مکانیزم ساز ترومبون
ترومبون دارای یک مکانیزم کشویی تلسکوپی (کولیس) است که با جلو و عقب کردن آن طول سازه تغییر یافته تا فرکانس نتها برای دستیابی به نت‌های مختلف تغییر می‌کند.
با این حال، بسیاری از مدل های ترومبون مدرن دارای یک اتصال دریچه ای هستند,که سطح ساز را پایین می آورد. از جمله انواع این نوع آلت موسیقی می توان به ترومبون‌های سوپاپ‌دار که همانند ترومپت دارای سه سوپاپ برای تولید صوت هستند، اشاره نمود.
مشخصات ویژگی های ساز ترومبون
این نوع ساز از لوله ای خمیده که بیشتر بخش آن به صورت استوانه‌ای طراحی می شود، ایجاد شده که در انتها به یک ناقش گشاد ختم شده و از طرف دیگر دهانه ای فنجانی شکل دارد
اصوات این نوع ساز، معمولا به وسیله لغزاندن قسمتی از لوله و تغییر فرکانس و جلو و عقب راندن اسلاید (کولیس) در یکی از هفت قسمت مختلف Trombone تغییر می کند
با ارتعاش لب ها در قسمت ورودی و متعاقبا ارتعاش هوای داخل Trombone منجر به ایجاد موج ایستا در ساز می شود. این نوع ساز موسیقی مانند ترومپت، فضای داخلی استوانه ای شکلی داشته و در قسمت اسلاید، قطر آن غیر قابل تغییر است.
انواع مختلف ساز ترومبون
ما دارای دو نوع ترومبون هستیم که می توان آن را از نظر ظاهری متفاوت دانست:
نوعی از Tromboneها که معروف‌تر بوده و در ارکستر سمفونیک‌ها نیز استفاده‌ی بیشتری دارند، کولیس یا کشویی بوده و از تکنیک‌های معروف آن که در سبک جز نیز کاربرد فراوان دارند می توان به گلیساندو اشاره کرد.
ترومبن هایی مانند سوپرانو، پیکولو، آلتو و کنترباس که صدادهی و اندازه آنها مختلف است. این نوع ترومبون ها می‌توانند مانند ترومپت مجهز به کلید، والو و پیستون هستند اما از آنها ارکستر های سمفونیک استفاده نمی شود.
