ساز هورن یا کر چیست
ساز کر یا هورن سازی بادی برنجی متشکل از یک لوله مارپیچ نسبتا بلند است که قدمت آن به سال 1650 بر می گردد. در آن زمان در کشور انگلستان از چنین وسیله ای به عنوان شیپور شکار استفاده می شد.
فرانسوی ها آن را ‘هورن آلمانی’ می نامیدند، آلمانی ها نام ‘شیپور شکار’ را به کار می بردند و انگلیسی ها نیز این ساز را به نام ‘هورن فرانسوی’ می شناختند. در سال 1960 انجمن بین المللی هورن، نام رسمی این ساز را ‘هورن horn ‘ اعلام نمود. در حال حاضر نیز اغلب موسیقی دانان این ساز را ‘هورن’ می نامند.
ویژگی های ساز کر
این ساز از لوله‌ای نسبتاً طولانی درست می‌شود که برای سادگی دست گرفتن و نواختن آن را به صورت مارپیچ خم می‌کنند.
کلیدهائی برای کوتاه و بلند کردن طول لوله نیز روی آن نصب شده‌است. زیری و بمی نت‌ها در این ساز توسط فشار هوایی که وارد دهانه شده و کلیدها که به دریچه‌ها و لوله‌ها متصل هستند، ایجاد می‌شود. همچنین این زیری و بمی نت‌ها را می‌توان با قرار دادن دست بر روی بخش زنگ مانند ساز تنظیم کرد.
قطر لوله این ساز مانند کورنت یا ساکسوفون به‌تدریج گشاد می‌شود، یعنی لوله آن در نزدیک دهنی باریک است و به طرف انتهای ساز گشادتر می‌شود.
از دسته سازهای انتقالی محسوب می‌شود.
رایج‌ترین نوع هورن ” هورن فا می‌باشد که یک پنجم درست (۳/۵پرده) بم تر از نت نوشته شده صدا می‌دهد.
نت این ساز را با کلید فا خط چهارم (اصوات منطقه بم این ساز) و کلید سل (اصوات منطقه زیر این ساز) می‌نویسند.
نحوه نواختن ساز هورن
همانطور که می دانید هر ساز موسیقیایی نحوه و روش خاصی برای نگه داشتن و نواختن خود دارد.
هنگام نواختن ساز کر یا هورن ، نوازنده آن را با دستانش نگه می دارد و انگشت های سبابه، وسط و انگشت حلقه خود را بر روی سه کلید ساز قرار می دهد.
این ساز باید در زاویه 45 درجه با دهان و به طرف صورت نوازنده قرار بگیرد. اگر هورن دوگانه باشد، انگشت شست بر کلید ماشه قرار می گیرد. انگشت کوچک نیز باید در اطراف حلقه و زیر کلید سوم قرار گرفته شود.
نوازنده باید روی یک صندلی بنشیند و کمر خود را بدون ایجاد قوز بصورت صاف نگه دارد. به طوری که به راحتی بتواند عمل دمیدن در ساز را انجام دهد.
