استاد فرامرز پایور:
فرامرز پایور از نوازندگان سنتور ، ردیف‌دان ، نواساز و تصنیف ساز نامدار موسیقی ایران در ۲۱ بهمن سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد.
پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود. که با نواختن ویولن، سنتور ، سه‌تار آشنایی داشت.
وی در سن ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد . همچنین از محضر استادانی چون عبدالله دوامی ، نورعلی خان برومند بهره برد.
هنگامى که فرامرز پایور برای فراگیری سنتور به کلاس درس استاد ابوالحسن صبا در خیابان ظهیر الاسلام رفت، سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان افسانه‌ای نسل قدیم، استاد حبیب سماعی، می‌گذشت.
استاد پایور از سال ۱۳۳۳، فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و هنر وقت و از سال ۱۳۳۷ تدریس سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد.
فرامرز پایور اولین نوازندگان سنتور بود که روى سنتور، نواسازى مى‌کرد و تنها در پى بداهه‌نوازی نبود. به بیان دیگر، اولین آهنگ‌سازى بود که ساز تخصصى او، سنتور بود.
پایور در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد موسوی ، محمد اسماعیلی، «گروه اساتید» را تشکیل داد .وی سرپرستی، آهنگسازی و نوازندگی سنتور را به عهده گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری ارائه دادند.
استاد پرویز مشکاتیان:
پرویز مشکاتیان آهنگساز، موسیقی‌دان، استاد دانشگاه، پژوهشگر و از نوازندگان سنتور اهل ایران بود.
او به نواختن سه‌تار نیز آشنایی داشت.پرویز مشکاتیان در سال ۱۳۳۴ در نیشابور بدنیا آمد. او مقدمات موسیقی را از شش سالگی نزد پدرش، حسن مشکاتیان (استاد سنتورنوازی و آشنا با ویولن و سه‌تار بود)آموخت.
وی آموختن موسیقی را در طول تحصیل در زادگاهش، نیشابور پی گرفت . تا پایان دورهٔ متوسطه همچنان در پیشگاه پدر به فراگیری و تمرین مشغول بود.
او در سال ۱۳۵۳ وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شد و به آموختن ردیف میرزا عبدالله نزد نورعلی برومند و ردیف موسیقی سنتی نزد داریوش صفوت پرداخت.
وی هم‌زمان با آموزش ردیف، مبانی موسیقی ایرانی را نزد اساتیدی چون محمدتقی مسعودیه، مهدی برکشلی، عبدالله دوامی، سعید هرمزی و یوسف فروتن فرا گرفت.
او نوازندگی سنتور را در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به صورت بسیار جدی ادامه داد .او توانست در نوازندگی این ساز به مهارت ویژه ای دست پیدا کند. همچنین توانست کارهای بزرگ فراوانی در زمینهٔ آهنگسازی و نوازندگی سنتور به ویژه در زمینهٔ ساخت قطعات همنوازی (ارکسترال)، تصنیف و نیز تکنوازی انجام دهد.
مشکاتیان در این سال‌ها، کنسرت‌های متعددی با خوانندگانی چون پریسا و هنگامه اخوان اجرا کرد .وی در سال ۱۳۵۶، گروه عارف را تشکیل داد.
استاد اردوان کامکار:
اردوان کامکار نوازنده ساز سنتور و آهنگساز است.اردوان کامکار در سال ۱۳۴۷ در سنندج به دنیا آمد.
او آموزش سنتور را از سن ۴ سالگی و نزد پدرش، حسن کامکار آغاز کرداردوان کامکار، در جوانی به همراه برادرش هوشنگ کامکار، کنسرتینوی سنتوری تصنیف کرد که در آلبومی به نام بر تارک سپیده (همراه با یک کنسرتینوی کمانچه از برادرش، اردشیر) به بازار عرضه شد.
او در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و فعالیت خود را به طور جدی در عرصه موسیقی آغاز کرد . با کمک برادرانش، هوشنگ و ارسلان، درس‌های هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را فرا گرفت . او نواختن سنتور را به سطح خوبی از لحاظ تکنیکی رساند. در زمینه نوازندگی، ردیف موسیقی ایران، گروه نوازی، اصول و مبانی موسیقی و آهنگسازی هم به درجاتی نسبتاً خوب رسید.
تقسیم ملودی های قطعات و تقسیم آن‌ها در دو دست یکی دیگر از ویژگی‌های نوازندگی‌اش است، و یکی از مهمترین توانایی‌هایش، قدرت مساوی دستانش است که مضراب های چپ و راستش را یکدست کرده است.
استاد مجید کیانی:
سید عبدالمجید کیانی (۱ مهر ۱۳۲۰، تهران)، مدرس موسیقی ایرانی، از نوازندگان سنتور و از چهره‌های ماندگار است.
او ردیف سنتور ابوالحسن صبا و قطعات علینقی وزیری و روح‌الله خالقی را به مدت چهارسال در هنرستان آزاد موسیقی ملی فراگرفت.
سپس در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران قسمتی از ردیف میرزاعبدالله را نزد داریوش صفوت و نورعلی خان برومند آموخت و برای مدت چهار سال دیگر نزد برومند بقیه ردیف میرزاعبدالله و همچنین شیوه سنتورنوازی حبیب سماعی را فراگرفت.
پس از آن مدت ۲ سال نزد عبدالله دوامی برای آموختن ردیف آوازی و همچنین چگونگی اجرای موسیقی ایرانی تحصیل کرد.
سپس مدت ۳ سال در دانشگاه سوربن پاریس نزد تران و انکه و ادیت وبر در رشته اتنوموزیکولوژی تحصیل نمود.
او در سال ۱۳۵۸ درست در زمانی که بیشتر هنرمندان موسیقی به دلیل تنگناهای ایجاد شده در فضای بعد از انقلاب از کشور خارج می‌شدند . در حالی که از سوی دولت فرانسه اقامت و بورس تحصیلی دریافت کرده بود همراه با اعضای خانواده اش به ایران بازگشت و تا کنون در ایران مانده‌است.
ایشان در همان سال در گروه موسیقی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق در زمینهٔ موسیقی ایران مشغول شدند و ثمرهٔ آن تألیف و ضبط هفت دستگاه موسیقی ایرانی، گذری در شیوهٔ سنتور نوازی حبیب سماعی و ضربی‌های آن است.
ایشان در بهمن ۱۳۸۳، در مراسم اختتامیهٔ بیستمین جشنوارهٔ موسیقی فجر، مورد تقدیر قرار گرفت.
استاد منوچهر صادقی:
منوچهر صادقی آموزش سنتور را از 5 سالگی نزد استادی که به تشابه منوچهر صادقیان نام داشت شروع کرد.
در سن 14 سالگی به محضر استاد فقید ابولحسن صبا راه یافت. استاد صبا علاقه ی ویژه ای به دو شاگردش فرامرز پایور و منوچهر صادقی پیدا کرد و به آنان هر آنچه که داشت را آموخت.
از منابع موجود میتوان دریافت که استاد صبا ردیف خود را با شاگردانش کار میکرده که آن هم 5 سال به طول می انجامیده است.
در سن 19 سالگی منوچهر صادقی به عنوان شاگرد برگزیده صبا توانست در ارکستر ملی آن هنگام سنتورنوازی کند.
از آن به بعد صادقی در رادیو و تلویزیون و همچنین ارکسترهای متفاوت در داخل و خارج از ایران به ایفای هنر سنتورنوازی پرداخت.
در 1964 میلادی هنگامی که او 27 سال داشت برای ادامه تحصیل به آمریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه ایالتی فولرتون و بعد دانشگاه کالیفرنیا-لوس آنجلس به ادامه تحصیل پرداخت و همچنین به مدت 20 سال به آموزش تئوری و اجرای موسیقی ایرانی مشغول شد.
مقالات و آثار زیادی از او به چاپ رسیده است و همچنین ردیف میرزا عبدالله را به انگلیسی ترجمه کرده است.
او تاکنون شاگردان زیادی را در هنرستان موسیقی ایران و همچنین در آمریکا پرورانده است.
از مهمترین شاگردان وی که در هنرستان موسیقی سنتورنوازی را نزد او شروع کرد میتوان استاد مجید کیانی را نام برد. از شاگردان دیگر او در آمریکا شهردار شهر بورلی هیلز و جیمی دلشاد را نام برد.
او فعالیت های زیادی نیز تحت حوزه وب و اینترنت داشته و سایت سنتور دات کام را اداره کرده است و مجموعه ای تحت ردیف صادقی به صورت چند رسانه ای تهیه کرده است.
